جای پر من ..

سریع به طرفم می آید  ..
با آغوش باز ..
و در آغوشم می گیرد ..
با اکراه خودم را از آغوش سردش بیرون می کشم ..
و نگاهش می کنم ..
  چشمانش هنوز برق می زنند ..
به راحتی می توانم رد بوسه های غریبه را در جای جای تنش حس کنم ..
گرچه دیگر مهم نیست ..
دسته گل را از دستم می گیرد و برای گذاشتنش در ظرفی
به طرف آشپزخانه می رود ..
 
 دسته گلی غریبه روی میز خودنمایی می کند ..
چون همیشه ...
دیگر به دیدنش عادت کرده ام ..
  چشمانم را می بندم ..
  همان چشمانی را که سالهاست به روی همه چیز بسته ام ..
آری ..
به روی همه چیز ..


فریاد خاموش