این روزها (مهر ۱۴۰۲) تولد بیستسالگیِ این وبلاگ است.
از بیشتر بچههایی که روزی در این وبلاگ مطلب مینوشتند خبری ندارم.
بیستسال! زمان خیلی خیلی زیادی است.
اینطور تصور میکنم که همهی این چند نفر (برو بچههای نویسندهی این وبلاگ) دور هم جمع هستیم
در یک اتاق نیمهتاریک، دور یک میز گرد و کوچک که روی آن یک کیک شکلاتی با بیست شمعِ روشن، خودنمایی میکند.
مهم نیست که ساکت باشیم یا همه در حال خندیدن و صحبت کردن،
این مهم است که دورهم هستیم و داریم بیستسالی که برما و احساساتمان گذشته را مرور میکنیم
خودم را میگویم: خیلی از حسهای خوبم را از دست دادهام، دیگر نمیتوانم رها و یله از عشق و دوست داشتن بنویسم،
لذتهای زندگیام تغییر کردهاند و غم و رنجهای فراوانی را تجربه کردهام.
همچنان دوست دارم فاصلهام را از آدمها حفظ کنم و هنوز هم نوشتن، آرامم میکند.
دوست داشتم بقیهی برو بچههای این وبلاگ هم از حال و روز این روزها و این سالهایشان مینوشتند.
امیدوارم حال همهی آنها خوب باشد.
بیست سال زمان خیلی زیادی است...
تولدمان مبارک.
.