این چند نفر

این چند نفر

نوشته‌های این وبلاگ توسط گروهی از نویسندگان نوشته می شود
این چند نفر

این چند نفر

نوشته‌های این وبلاگ توسط گروهی از نویسندگان نوشته می شود

دوس دارم ...

 

من بخار روی شیشه اتاقو دوس دارم
دم صبح صدای قارقار کلاغو دوس دارم
دونه های قرمزش یخ زده طفلکی ولی
من درخت آلبالوی توی باغو دوس دارم ...

نوشته آلبالو برای تموم  آلبالوهای تنهای یخ زده توی تموم باغ های دنیا ...

 

 

پروانگی

 

من و تنهایی ام
با تارهای  نازک و سفید رویاهایمان
پیله ای تنیدیم
به آرزوی یکی شدنمان در قالب پروانه ای با بالهای رنگارنگ
به شوق پریدنمان در آسمان آبی آرزو
ناغافل از آنکه
دستی پیله مان را
از شاخه خشک زندگی خواهد چید
و در آب های جوشان حقیقت خواهد جوشاند
از ما هیچ نخواهد ماند
جز تارهای نازک و سفید رویاهامان
که تار و پود پارچه ای رنگی خواهد شد
آویخته بر دیوار خاطرات آیندگان .


نوشته آلبالو و تنهایی اش .

تفهیم اتهام

 

 

ما آدما
وقتی بچه ایم , همه چیزو خوب می فهمیم
اما قوه درک و استدلال نداریم
اما وقتی بزرگ می شیم
تا دلت بخواد توانایی درک و استدلال موضوعات مختلف زندگیمون رو داریم
اما راستش
راستی راستی , هیچی نمی فهمیم .

نوشته آلبالو , بلانسبت همه آدما .

 

 

حقیقت سیاه

 

میدونی عزیزم
قلب تو شبیه کفشدوزکه
فقط وقتی از پیشم میپری و بالهای سرخ دلت باز میشه می تونم سختی و سیاهی زیرشو ببینم .

نوشته آلبالو

بهانه


باز نقش تک برگی٬
که نقاش پیر٬ در آن شب بارانی٬
بر دیوار پشت پنجره به یادگار گذاشت٬
می شود٬
تنها بهانه من برای زندگی!

نوشته عادله ٬ که قراره امشب تو آسمونش هلال ماه شوال خودنمایی کنه...
                                  

الهی ...




کاش دلت تنگ بلور بود
من یه ماهی میشدم
کاش ستاره بودی تو
تا من سیاهی میشدم
کاش میگفتی :
- میشه ما همیشه با هم بمونیم ؟
تا که من پر از ترانهء
" الهی "
 میشدم .


نوشته آلبالو

? Hey baby ..MAy I call u again

این آنلاین شدن هم عجیب چیزی است ..
درست به سکس می ماند
یکهو آدم را می برد به دنیایی ناشناخته و تازه ..



فریاد خاموش